مادر مرو که فاطمه‌ات زار و مضطر است            هجـر تو قـاتل من غـمدیده دختر است

غصه مخور به حال پدر چونکه بعد تو            زهرای کوچک توبرایش چو مادر است

در سرزمین شعب ابی طالب از محن            اکنون ز اوج داغ و عزای تو محشر است

گـویـا که سـال حـزن بـرای پـدر بُـوَد            این سال غم که با غم دنیا برابر است

بار سفـر تو بستی و رفـتـی ولی بدان            کـوتـاه عـمـر دخـتر مثل کـوثـر است

وای از دمی که فاطمه‌ات را تو از بهشت            بینی میان شعله و در پشت یک در است

جـرم تو هـست یـاری پـیـغـمـبـر خـدا            جرم من حزین بخدا عشق حیدر است

آنکه فکـنـده لـرزه به جـانم نـظاره بر            چندین کفن بود که به دست پیمبر است

بعد از شمارش کفن این روضه‌ام شده            یک کودک بدون کـفن داغ مادر است